DIMITRIS MYTAS - HOSPITAL / Δημήτρης Μυτάς - HOSPITAL
HOSPITAL photobook/Metaixmio ed/Athens/February 2016/ISBN 978-618-03-0554-8 500 copies, 16.5x21.5cm, 124 pages, 82 b/w photographs printed in paper tatami white 135gm Price 25€
Buying options: Metaixmio Publications or contact the author
Hospital
I started working on the “Hospital” theme almost twenty years ago. It’s not a long time, I assure you. And I don’t intend to stop adding tesserae in the years to come. But presently I am taking a moment to pause; as I collect these years’ material, I contemplate upon it with critical thinking. I suppose it constitutes a hefty body of work that can now be exhibited, whatever this might entail.
Looking back in time and through the portraits of the people photographed, the empty, cold places and the harsh- lifeless objects, I recognize my dual existence and my personal journey in photography and medicine. I can now conclude that my engagement with “Hospital” has been the doorway to the strenuous pursuit of discovering the path of photographic survival/artistic creation within the friction of a mundane work routine and the general “harshness” of the medicine field.
Initially, it was an almost daily photographic exercise of capturing two or three frames, quite often indifferent ones. Gradually, after having collected the first pieces, an unexpected reality started forming and a whole new world was revealed before my eyes. I realized that the long working hours, the night shifts, the “enclosed” holidays constituted a parallel universe. Thereafter, the rest in the on-call rooms became a conscious time break of internal contemplation. All these years, the bag with my personal belongings managed to fit books (Camus, Kafka, Dostoyevsky and other “unattainable heights”), music (Bob Dylan, Miles Davies, Tom Waits…) and films (Tarkovsky, Bergman, Antonioni…). And of course, it always contained my photographic camera and my photographic ghosts. The grand masters of photography and the creators of “allied” arts (Rodin) enhanced my efforts to produce personal photographic work within the time-space of my work environment.
Step by step I learned how to “organize” photographic conditions, compromising my professional capacity with my photographic persona. The strictly entrenched boundaries of the asphyxiating hospital structures possibly resulted in taming my forms. The search of subject in my immediate surroundings led to my mapping of the hospital landscape, including in it the human presence, or, contrarily, indicating its “absence”. The working people who experience these spaces were always cordially invited to stand before the camera. They indissolubly gaze directly at the lens bearing their professional “garments” or, temporarily, stripped off them. My mental approach, that of the serial depiction of the hospital anthropogeography, led to my exclusively using the existing interior lighting of the hospital buildings. I feel that by doing so, the plasticity of the body structures is emphasized and the rigidity of the gaze of the depicted figures embodied in the atmosphere of their “natural” surroundings is imposed.
HOSPITAL
Ξεκίνησα να δουλεύω το θέμα "HOSPITAL" πριν 20 σχεδόν χρόνια. Πολύς χρόνος δεν είναι, σας διαβεβαιώνω. Και ούτε σκοπεύω να σταματήσω να συμπληρώνω ψηφίδες στα επόμενα χρόνια. Βάζω τώρα όμως μια άνω τελεία˙ συλλέγω το υλικό αυτών των χρόνων και στέκομαι απέναντι του με κριτική σκέψη. Θαρρώ ότι αποτελεί ένα στιβαρό σώμα δουλειάς που δύναται να εκτεθεί πλέον, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Κοιτάζω πίσω στα χρόνια και μέσα από τα πορτραίτα των φωτογραφημένων ανθρώπων, τους άδειους ψυχρούς χώρους και τα σκληρά-άψυχα αντικείμενα αναγνωρίζω την διττή μου υπόσταση και την προσωπική μου διαδρομή, φωτογραφική και ιατρική. Συμπεραίνω πια, ότι η ενασχόληση μου με το "Νοσοκομείο" ήταν μια διέξοδος στην εναγώνια αναζήτηση εξεύρεσης τρόπων φωτογραφικής επιβίωσης - καλλιτεχνικής δημιουργίας μέσα στην τριβή της γνωστής εργασιακής ρουτίνας και της εν γένει "σκληρότητας" του ιατρικού επαγγελματικού χώρου.
Αρχικά ήταν μια σχεδόν καθημερινή φωτογραφική άσκηση μέσω λήψεων δύο-τριών καρέ, πολλές φορές αδιάφορων. Σταδιακά, ύστερα από την συλλογή των πρώτων κομματιών, άρχισε να διαμορφώνεται μια αναπάντεχη πραγματικότητα, να αποκαλύπτεται μπροστά μου ένας ολόκληρος κόσμος. Συνειδητοποίησα ότι η πολύωρη εργασία, οι νυχτερινές βάρδιες, οι "εσώκλειστες" γιορτές-αργίες συνιστούσαν ένα παράλληλο σύμπαν. Έτσι, οι ανάπαυλες στα δωμάτια εφημερίας αποτέλεσαν συνειδητά χρονικά διαλλείματα εσωτερικής ενατένισης. Όλα αυτά τα χρόνια, ο σάκος με τα προσωπικά είδη χώρεσε αναγνώσματα (Kamus, Kafka, Dostoyevsky και άλλα "δυσθεώρητα ύψη") και μουσικές (BobDylan, Miles Davis, Tom Waits, ...) και ταινίες (Tarkovsky, Bergman, Antonioni, ...). Και φυσικά χώρεσε πάντα τη φωτογραφική μου μηχανή και τα φωτογραφικά μου φαντάσματα... Οι μεγάλοι δάσκαλοι της φωτογραφίας αλλά και δημιουργοί από τέχνες "συγγενικής γραφής" (Rodin) με ώθησαν στην προσπάθεια παραγωγής προσωπικού φωτογραφικού έργου στα πλαίσια του εργασιακού μου χωροχρόνου.
Έμαθα σιγά-σιγά να "οργανώνω" συνθήκες φωτογράφησης συμβιβάζοντας την επαγγελματική μου ιδιότητα με το φωτογραφικό μου προσωπείο. Τα αυστηρά περιχαρακωμένα όρια των ασφυκτικών δομών του νοσοκομείου μάλλον χρησίμευσαν για να τιθασεύσουν τις φόρμες μου. Η αναζήτηση του θέματος στον άμεσο περίγυρο μου με οδήγησε στη χαρτογράφηση των νοσοκομειακών τοπίων, εντάσσοντας σε αυτά την ανθρώπινη παρουσία ή αντιθέτως επισημαίνοντας την "απουσία" της. Οι άνθρωποι που εργάζονται βιώνοντας αυτούς τους χώρους, προσκλήθηκαν πάντοτε με σεβασμό να σταθούν εμπρός στην κάμερα. Ατενίζουν αέναα τον φακό με ευθύτητα, είτε ενδεδυμένοι τα επαγγελματικά τους "ιμάτια" είτε απεκδυόμενοι αυτών προσωρινά. Η νοητική μου προσέγγιση, αυτή της σειριακής αποτύπωσης της νοσοκομειακής ανθρωπογεωγραφίας, με οδήγησε να εκμεταλλευτώ αποκλειστικά τον υπάρχοντα εσωτερικό φωτισμό των νοσοκομειακών κτιρίων. Υπογραμμίζεται νομίζω έτσι, η πλαστικότητα της δομής των σωμάτων και υποβάλλεται η αυστηρότητα του βλέμματος των απεικονιζόμενων μορφών όπως αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της ατμόσφαιρας του "φυσικού" χώρου τους.
